silvena

cisza. ciemność. chłód. nikt tam już na ciebie nie czeka, ani obiad na stole ani w progu kot nawet ptaki w klatce                straciły głos. po odsłoniętych oknach poznajesz kiedy wyszli. przeglądasz rozrzucone rzeczy ostatniego szukając w nich życia. więc tak po prostu ich nie ma                kolejny raz. chodzisz po pokojach bez obiadu na stole bez kota na progu a z tobą tylko cisza. ciemność. chłód.